ضمیر کلمه ای است که به جای اسم می نشیند و از تکرار آن جلوگیری می کند مانند : |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
در این صیغه ها ضمیر مستتر است یعنی پنهان است و خود را نشان نمی دهد |
کلمات کلیدی:
اسم ها به دو گروه تقسیم می شوند: |
1. مشتق |
انواع اسامی مشتق : |
1. اسم فاعل |
کلمات کلیدی:
آب مهمترین عامل محدودکننده حیات در مناطق خشک و نیمه خشک جهان و از جمله ایران بشمار می آید. از جمله عواملی که باعث کم آبی در ایران شدند می توان : افزایش جمعیت، گسترش شهرنشینی و توسعه صنعت، تغییرات و عدم ثبات شرایط جوی و الگوهای بارندگی، تداوم مدیریت سنتی در بخش کشاورزی ،آلودگیهای زیست محیطی منابع آبی، عدم توسعه فناوری استحصال و بازیافت آب و عدم توسعه فرهنگ عامه در حفاظت، بهره برداری و مصرف بهینه منابع آب را نام برد.هدف این تحقیق بررسی و تجزیه و تحلیل هر یک از عوامل بالا به صورت مجزا می باشد.
کلمات کلیدی:
روزنامه واشنگتنپست در تیرماه 1393، اعلام داشت ایران در بین 24 کشوری قرار دارد که وضعیت آب در آنها خطرناک است. واشنگتن پست، بحران ایران را ناشی از برنامهریزی نادرست در دوران جمهوری اسلامی دانسته است.[3] در خردادماه سال 1393 خورشیدی، خبرگزاری جهانی طبیعت با انتشار خبری، بحران شدید آب را برای ایران یزرگترین چالش در دوران معاصر خواند. در این گزارش آمدهاست که بر اساس مستندات راهبردهای بینالمللی آینده (FDI)، ایران از سالها پیش در معرض بحران آب قرار داشته است، اما در سه دهه اخیر برای آن گامی برداشته نشده است. این گزارش حاکی از آن است که ایران از مرحله? آمادگی برای خطر عبور کرده و هماکنون در خطر قرار دارد.[4]
عیسی کلانتری، که در دهه? 1370 وزیر کشاورزی جمهوری اسلامی ایران بوده است، بحران آب در ایران را تهدیدآمیزتر از خطر اسرائیل خوانده است
کلمات کلیدی:
ایران کشوری با اقلیم عمدتاً گرم و خشک است. رشد سریع جمعیت مهمترین عامل کاهش سرانه آب تجدیدشونده کشور در قرن گذشته بوده است. جمعیت ایران در طی این هشت دهه، از حدود 8 میلیون نفر در سال 06-1300 به 78 میلیون نفر تا پایان سال 1392 رسیده است. بر این اساس میزان سرانه آب تجدیدپذیرسا?نه کشور از میزان حدود13000 متر مکعب در سال 1300 به حدود 1400 متر مکعب در سال 1392 تقلیل یافته و در صورت ادامه این روند، وضعیت در آینده به مراتب بدتر خواهد شد.[1]
منابع آب تجدید پذیر کل ایران به 130 میلیارد متر مکعب بالغ میگردد. مطالعات و بررسیها نشان میدهد که در سال 1386 از کل منابع آب تجدیدشونده کشور حدود 89/5 میلیارد متر مکعب جهت مصارف بخشهای کشاورزی، صنعت و معدن و خانگی برداشت میشده است که حدود 83 میلیارد متر مکعب آن (93 درصد) به بخش کشاورزی، 5/5 میلیارد متر مکعب (6 درصد) به بخش خانگی و مابقی به بخش صنعت و نیازهای متفرقه دیگر اختصاص داشته است.[2]
کلمات کلیدی: